เจ็บแต่ยังหายใจ

กับสิ่งที่เธอไม่บอก กับสิ่งที่ฉันนั้นคอยถาม
กับความสัมพันธ์ของเราที่เหมือนไม่ไปไหน
จะหยุดที่ตรงรักกัน จะจบที่ตรงไม่เหลือใคร
คำเดียวที่ฉันได้ คือคำว่าเรา ค่อยๆ ดูๆ กันไป

อย่างกับหนังสือที่มองไม่เห็นตัวอักษร
เปิดดูละครก็มองไม่เห็นภาพที่ฉายมา
เปิดเพลงฟังไม่มีคำร้อง ไม่มีทำนอง ที่ก้องมา
คล้ายๆ เหมือนๆ กับใจของเธอ

มันเจ็บแต่ยังหายใจ ยังต้องใช่ชีวิตอยู่คู่กับรักเธอ
ที่เหมือนความว่างเปล่าที่ต้องพบเจอ
ที่เธอเองไม่เคยชี้ทาง ให้ฉันเลย
จะเจ็บแต่ยังหายใจ สำหรับฉันถึงต้องรอสักแค่ไหน
ตลอดชีวิตของฉันพอไหม หรือไม่มีค่าพอ ให้รอเพื่อรักเธอ

เธออาจพบคนมากมาย ก็เลยไม่คิดจะเลือกใคร
หนึ่งคนที่เธอมั่นใจ จะพูดคำว่ารัก
จะอยู่ที่เดิมที่เก่า ถ้าเธอยังไม่ตัดสินใจ
จะรอเธอเรื่อยไป สักวันที่ฉันนั้นจะได้พบคำตอบ

อย่างกับหนังสือที่มองไม่เห็นตัวอักษร
เปิดดูละครก็มองไม่เห็นภาพที่ฉายมา
เปิดเพลงฟังไม่มีคำร้อง ไม่มีทำนอง ที่ก้องมา
คล้ายๆ เหมือนๆ กับใจของเธอ

มันเจ็บแต่ยังหายใจ ยังต้องใช่ชีวิตอยู่คู่กับรักเธอ
ที่เหมือนความว่างเปล่าที่ต้องพบเจอ
ที่เธอเองไม่เคยชี้ทาง ให้ฉันเลย
จะเจ็บแต่ยังหายใจ สำหรับฉันถึงต้องรอสักแค่ไหน
ตลอดชีวิตของฉันพอไหม หรือไม่มีค่าพอ ให้รอเพื่อรักเธอ

มันเจ็บแต่ยังหายใจ ยังต้องใช่ชีวิตอยู่คู่กับรักเธอ
ที่เหมือนความว่างเปล่าที่ต้องพบเจอ
ที่เธอเองไม่เคยชี้ทาง ให้ฉันเลย
จะเจ็บแต่ยังหายใจ สำหรับฉันถึงต้องรอสักแค่ไหน
ตลอดชีวิตของฉันพอไหม หรือไม่มีค่าพอ ให้รอเพื่อรักเธอ

ตลอดชีวิตของฉันพอไหม ถ้าฉันยังจะรอ ให้เธอนั้นรักกัน