วันจันทร์ที่ 29 ธันวาคม พ.ศ. 2551

วันนี้ธรรมดามากมาย

วันนี้

ทุกอย่างปกติ

นั่งถักผ้าพันคอตอนเช้า

กินข้าว

นั่งเล่นคอม

เช็คhi5

นั่งเล่นนอนเล่น

ปกติ

คิดถึงพี่กาต่ายจังวันนี้

เมื่อไรจะกลับมาสักทีว่ะ

รอนานแล้วนะ

คิดถึงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆมากมากเลย

น้องสุดที่รักบ่นว่าคิดถึงพี่กาต่ายมากๆๆๆเลย

ยังไงก้อกลับมาเร็วๆๆๆนะ

น้องรักพี่กาต่ายที่สุดเลย

คิดถึงพี่กาต่ายมากๆๆๆด้วย

เดี๋ยวน้องต้องไปเตรียมตัว

เก็บเสื้อผ้าไปเที่ยวระยองก่อน

เดี๋ยวถ่ายรูปคนสวยมาให้ดู

แถมของฝาก

ไปล่ะ


บี้บาย

หวัดดีปีใหม่นะค่ะ

พี่กาต่าย

วันเสาร์ที่ 27 ธันวาคม พ.ศ. 2551

รู้สึกผิด

วันนี้

ตื่นสายนิดๆๆๆก้อบางบัวทอง

ตอนเช้าอากาศดีจนไปอยากตื่น

นอนกอดน้องสุดที่รักทั้งคืนเลย

แล้วพอตื่นอาบน้ำเสร็จ

ก้อขึ้นรถออกเดินทางกลับบ้าน


พ่อบอกว่าจะแวะไปวัด

ไปหาเจ้าอาวาส

เราก้อเลยแวะ

บิ๊กซีซื้อกระเช้าที่จะไปถวายพระกานก่อน

จากนั้นก้อมุ่งหน้าไปวัด

พอถึงวัดก้อแวะกินก๋วยเตี๋ยว

ที่ริมน้ำ

อากาศดีมากลมพัดสบาย

จากนั้นก้อเข้าไปถวายกระเช้า

แล้วจินไม่ลืมที่จะให้ท่านเจ้าอาวาส

ดูชื่อให้กะว่าจะเปลี่ยนชื่อ

ท่านอธิบายว่า

ชื่อของจินอ่ะ

ดีแล้ว

ตอนแรกท่านก้อทำนายดวงให้อ่ะนะ

ท่านทำนายว่า

เราเป็นคนขี้โรค

พอโรคเก่าหายก้อจะได้โรคใหม่มาอยู่เรื่อย

เราเป็นคนปากหนัก

ปากตรงกับใจ

เชื่อคนง่าย

เปนคนมีความอดทน

ศัตรูทำอะไรไม่ได้

มีสิ่งศักดิ์สิทธ์คุ้มครองดี

ถ้าจะเปลี่ยนชื่อให้ไปหาชื่อมา

แล้วจะดูให้ว่าดีหรือไม่ดี

แต่ชื่อนี้ก้อดีแล้ว

แต่จินก้ออยากจะเปลี่ยนอยู่อ่ะนะ


จากนั้นเราก้อลาท่าน

กลับบ้าน

ระหว่างทางกลับ

ไอ้มิโทรมาหาจิน

โทรมาเรื่องที่จินไปตั้งกระทู้เอาไว้อ่ะ

มันถามว่าจินชอบคาย

จินก้อบอกไป

แต่ไม่ได้บอกว่าคาย

มันบอกจะไม่โทรมาหาจินอีกแล้ว

จินก้อรู้สึกผิดนิดๆๆๆๆๆๆอ่ะนะ

เพราะเราไปน่าไปให้ความหวังใครมั่วๆๆๆๆเลย

พอกลับมาถึงบ้าน

เราเข้ากระทู้ดู

ปรากฎว่าไอ้มิ

มาตั้งกระทู้เอาไว้

หัวข้อ

ดี้จายร้าย

เราอึ้งเลย


มันหาว่าเราหลายจัยอีกต่างหาก

มันทำให้เรารู้สึกผิดมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


ToT


เราไม่ได้ตั้งจัยอ่ะ

สุดท้ายนี้

อยากจะตะโกนว่า ขอโทษนะมิ จินไม่ได้ตั้งจายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

พี่กาต่ายกลับมาสักทีดิ

จินจะตายอยู่แล้ว

กลุ้มใจโคดหลายเรื่อง

งานเข้ามากมายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

จะบ้าตาย
http://board.narak.com/topic.php?No=311750

กระทู้ที่ไอ้มิ

ตั้งไว้อ่ะ

วันที่จะเงียบเหงา

เมื่อวานไม่อยู่บ้านก้อเลยไม่ได้แวะ

มาเขียน

วันนี้เลยมาเขียนชดเชย

เมื่อวาน

ก้ออยู่บ้าน

พอเย็นๆๆๆก้อไปบ้านบางบัวทอง


ให้แม่สอนถักผ้าพันคอ

มันก้อยากอ่ะนะ

แต่ถักได้พอควรแล้ว


แต่ช่วงนี้เหงาๆๆๆๆๆๆ


ไม่มีคนคุยด้วย


ก้อเหงาอ่ะ


ToT


รอเวลาเมื่อไรพี่กาต่ายจะกลับมาสักที


สุดท้ายนี้

พี่กาต่ายกลับมาเร็วๆๆๆๆๆนะ


เออจินเอาน้องสุดที่รักไปบางบัวทองด้วยอะ

กลัวน้องเหงา

คิดถึงพี่กาต่ายที่สุดเลย

วันศุกร์ที่ 26 ธันวาคม พ.ศ. 2551

โคดทรมานเลย ToT


วันนี้จินไปโรงเรียนด้วยความทรมานสุดๆๆๆ



เพราะปวดขา ปวดเอว มากๆๆๆๆๆๆ



อาการมันเกิดจากที่จินไปเต้นมาเมื่อวานนี้


มันส์ไปนิด


เลยปวดตัวไปหมด แต่ทำไมคนอื่นไม่เห็นเปนเลย


จินเดินขึ้นบันไดที่


เพื่อนจินมันก้อหัวเราะ


บอกว่าจินเดินเหมือนคนแก



ก้อจะให้เดินยังไงอ่ะ


ก้อมันปวดขามากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลยอ่ะ


แต่ต้องเดินไปโรงเรียน



เดินขึ้นชั้น 5, 4 , 3


เดินลงชั้น 1 อีก


โอ๊ยไม่อยากจะพูด


โคดปวดอ่ะ


ขาแข็งไปหมด


อย่าจะร้องไห้


วันนี้ที่โรงเรียนมีทำบุญปีใหม่


เลยไม่ค่อยได้เรียนอะไรมากมาย


วันนี้จินเลยได้โอกาส นอนมันทั้งวัน


รู้สึกมีความสุขเปนพิเศษที่ได้นอน


วันนี้คิดถึงพี่กาต่ายมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลย


เหงาอ่ะ


ไม่มีคนคุยด้วย


พอกลับมาบ้าน


ก้อมาหาไรกินเพราะที่กรมแม่


เค้าจัดงานกีฬาสี


เลยมีของกินเยอะแยะเลย


แต่จินกินไม่ไหวอ่ะ


ปวดเอว


มันจุก


สงสัยน้ำหนักจะขึ้นมาหลายโลแล้วแน่เลย


วันนี้พี่กาต่ายคิดถึงจินบ้างรึเปล่านะ


จะไปเที่ยวสนุกไหมอ่ะ


ยังไงก้อกลับมาเร็วๆๆๆนะ


น้องคิดถึง



คิดถึงที่กาต่ายที่สุดเลย


สุดท้ายนี้


น้องอยากตะโกนไปให้ถึงฝรั่งเศษเลยว่า


คิดถึงที่กาต่ายจังเลยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย


กลับมาเร็ววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววนะ


วันพฤหัสบดีที่ 25 ธันวาคม พ.ศ. 2551

ประสบการณ์เรื่องรัก(ภาค 1 )

ขออุทิศเรื่องนี้ให้กับทุกคนที่อยู่กับคนที่ตัวเองรัก.....ลองอ่าน แล้วหันไปดูคนข้าง ๆบอกรักให้เขารู้ว่า เขาเป็นคนสำคัญแค่ไหน....

ให้เขารู้ว่าคุณรักเขาแค่ไหนเรื่องนี้ผมไม่รู้ใครแต่ง...แต่ผมอยากให้มันอยู่ในกระทู้ของผม...เพื่อจะมีคนอ่าน

มากสักคนก็ยังดี...ขอบคุณครับ'รักครั้งแรกใช่จะผิดหวังเสมอไป มีคนเคยบอกว่า ความรักมีอยู่ 3 แบบ
'
1. รักเพราะหลง

2. รักเพราะอ่อนไหว

3. รักเพราะเข้าใจ ……… และยังมีคนบอกอีกว่ารักครั้งแรกส่วนมากจะเป็นรักเพราะหลง
และมักจะไม่สมหวังแต่สำหรับผมแล้วรักครั้งแรก เป็นรักที่เป็นความทรงจำที่ดีที่สุดในชีวิต

ของผมผมชื่อ แทน เรียนปี 3 อยู่มหาลัยแห่งหนึ่งผมต้องทำงานไปเรียนไปเพราะพ่อแม่ผมเสียชีวิต

โดยอุบัติเหตุเมื่อปีก่อนตอนนี้ผมจึงเหมือนอยู่ตัวคนเดียวผมก็เป็นคนเงียบมาตลอด

ไม่ค่อยคุยกับเพื่อนคนไหนเลย ส่วนเธอเธอชื่อ ซี ... ซีเป็นลูกคนรวย

เรียนปี 3 เหมือนผม และคณะเดียวกับผมโดยความคิดของผมแล้วนั้นลูกคนรวยส่วนมากจะชอบทำตัวเว่อร์ ๆแต่สำหรับซีแล้ว

เธอไม่ใช่ ซีเป็นคนเรียบร้อย ร่าเริง เรียนเก่งแล้วยังเป็นที่รักของเพื่อน ๆ ด้วย

ซึ่งต่างกับผมราวฟ้ากับดินผมแอบมองซีมาตลอด

ตั้งแต่เข้ามาเรียนปี 1แต่ตอนนี้ผมคงไม่มีเวลาคิดเรื่องนั้นแล้ว! ตั้งแต่พ่อแม่ผมเสีย

ผมก้อไม่ค่อยมีเวลาอยู่กับเพื่อน ๆ เลยดังนั้นเลิกฝันถึงซีไปได้เลยครับเช้าวันนึง

เข้าเรียนคาบแรกอาจารย์สั่งให้ทุกคนนำงานที่สั่งมาส่งผมไม่รู้เรื่องเลยว่าอาจารย์สั่งงานตอนไหนสงสัยสั่งตอนที่ผมแอบหลับในห้องเรียนมั้งผมทำอะไรไม่ถูกแทน... เสียงผู้หญิงเรียกชื่อผม

ผมหันไปมองซีเป็นคนเรียกซีพูดต่ออีกว่า ซีทำรายงานมาให้ ซีรู้ว่าแทนคงไม่ได้ทำมาเพราะเมื่อวานแทนหลับในห้องเรียนตอนอาจารย์สั่งงานพอดีพอพูดเสร็จซีก้อวางรายงานไว้บนโต๊ะแล้วก้อเดินกลับไป

หลังเลิกเรียน ผมเดินเข้าไปบอก ขอบคุณซีแต่ซีพูดกลับมาว่าเปลี่ยนจากคำขอบคุณเป็นข้าวมื้อเที่ยงได้มั้ยคะ? ผมดีใจมาก ไม่คิดเลยว่าผมจะมีโอกาสได้นั่งกินข้าวกับซีผมเลยตอบกลับไปว่า...

ได้ครับหลังจากนั้นเราก้อเดินไปกินข้าวที่โรงอาหารของมหาลัยเธอดูเรียบร้อยมากเวลาทานข้าวพอทานเสร็จ ซีก้อพูดขึ้นมาว่า ซีรู้นะว่าแทนไม่ค่อยรู้เรื่องไม่ค่อยมีเวลาทบทวนเรื่องที่เรียนไปเอาเป็นว่าเวลาแทนว่าง

ซีจะติวให้แทนดีมั้ย?ความหวังดีจากหญิงคนนึงที่ผมเคยแอบมองมาตลอดนั้นมันเป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูกหลังจากวันนั้นผมกับซีก็จะมานั่งติวหนังสือกันทุกวัน จนเรียนจบมหาลัยผมก็มีบริษัทมารับเข้าทำงาน 2 บริษัทบริษัทแรกทำงานในกรุงเทพ

ส่วนอีกบริษัททำงานที่ระยองผมปรึกษากับซีว่าจะเลือกบริษัทไหนดี ซีบอกว่าตามใจแทนเถอะ

ชีวิตเป็นของแทนนะ?ผมได้ยินดังนั้นผมก้อไม่ลังเลที่จะเลือกทำบริษัทที่ 2ถึงผมจะต้องไปทำที่ระยอง

แต่มันเป็นอนาคตที่ดีสำหรับผมผมไปทำงานอยู่ที่ระยอง 1 อาทิตย์ผมจะโทรหาซี 2 -3 ครั้ง1 เดือน

ผมจะเข้ากรุงเทพ 1 - 2 ครั้งเวลาผ่านไป 4 ปี ผมได้ย้ายเข้ามาทำงานในกรุงเทพเพื่อมารับงาน

ในตำแหน่งผู้จัดการแผนกบัญชีพอผมมาถึงกรุงเทพทางบริษัทให้ผมลาพักร้อนได้ 1 อาทิตย์ผมจึง

ตัดสินใจชวนซีไปเที่ยวเป็นครั้งแรกผมโทรเข้ามือถือซี ผมชวนเธอไปที่สวนสามพรานเพราะซีชอบดอกไม้ ซีตอบกลับมาว่า

จริงหรือแทน?ซีไม่เคยไปไหนกับใครนอกจากพ่อและแม่เลยแทนจะพาซีไปวันไหนค่ะ?

ผมบอกกลับไปว่า พรุ่งนี้โอเคมั้ย?พาไปเที่ยวเสร็จแล้วซีไปดูคอนโดเป็นเพื่อนแทนหน่อยนะแทนจะซื้อคอนโดใกล้บ้านซีซีตอบมาว่า ค่ะแล้วเจอกันนะคะเช้าวันรุ่งขึ้นผมไปรับเธอที่บ้านหลังจากนั้นเรา

ก้อนั่งรถแท็กซี่ไปสวนสามพรานระหว่างที่ดูดอกไม้นั้นซีดูมีความสุขมากครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ผม

ได้สัมผัสมือซีหลังจากที่คุยกันมานานถึง 6 ปีพอบ่ายผมก้อไปดูคอนโดที่อยู่ใกล้บ้านซีที่สุดแล้วก้อเซ็นสัญญาซื้อผ่อนทันทีตกเย็นซีชวนผมไปบ้านของเธอ

ซีบอกว่าคุณพ่อของซีอยากเจอแทนค่ะเลยให้ซีชวนแทนมาทานข้าวที่บ้านผมไม่ปฎิเสธครับ

พอไปถึงบ้านนั่งลงที่โต๊ะคุณพ่อของซีดูเป็นผู้ใหญ่มากท่านพูดขึ้นมาว่า

เธอเองหรือชื่อแทนแล้วซีเล่าให้พ่อฟังอยู่บ่อย ๆซีบอกกับพ่อว่า เธอเป็นคนขยันว่าไงสนใจมาทำงานกับพ่อมั้ย มาทำที่บริษัทพ่อ?ผมอึ้งไม่คิดเลยว่าท่านจะพูดกับผมแบบนี้ผมรู้สึกดีใจตอนนี้

ผมรู้สึกเป็นส่วนนึงในชีวิตของซียังไงไม่รู้ครับผมตอบตกลงทันทีหลังจากวันที่ผมไปบ้านซี 2 วัน

ผมก้อเริ่มงานในบริษัทของพ่อซีตำแหน่งที่ผมได้เข้ารับคือตำแหน่ง ผู้จัดการฝ่ายบัญชีงานส่วนใหญ่จะใช้สมองซะมากกว่า หลังจากนั้นก้อว่าง
วันนึงพ่อของซีก้อเดินมาที่โต๊ะทำงานผมแล้วก้อบอกว่าแทน...

ถ้าว่าง ก้อพาซีไปเที่ยวก้อได้นะ พ่อฝากดูแลซีด้วยผมตอบตกลงไปผมและซีในเวลานี้มีความสุขที่สุดผมมีเวลาให้ซีมากขึ้น แต่พอผมว่างมากขึ้นผมก้อพูดกับซีว่า ซี.... แทนเบื่อแล้ว

แทนอยากทำงานแต่ไม่ได้หมายความว่าแทนเบื่อซีนะแทนจะรับงานตรวจสอบบัญชีจากบริษัทอื่นมาทำด้วยนะซีเห็นด้วยมั้ย?ซีตอบกลับมาว่า ถ้ามันเป็นความต้องการของแทนซีก้อเห็นด้วย

ผมก้อรับงานจากบริษัทอื่นเข้ามาทำเวลาว่างที่ผมเคยมีให้ซีก้อค่อย ๆ หมดลงไปตอนนี้ผมรู้แล้วว่าผมจะต้องพยายามทำงานให้มากเพื่อที่จะเทียบเท่าหรือใกล้เคียงซีมากขึ้นตอนนี้มันยังไม่ถึงเวลา

ที่ผมจะบอกว่ารักเธอแต่ในใจแล้วผมรู้สึกได้อย่างไม่ต้องสงสัยแล้วว่าซีคือคนที่ผมอยากอยู่ด้วยวันนี้เป็นวันเกิดของซีผมทำงานจนลืมไปเลยว่าวันนี้วันเกิดของเธอวันรุ่งขึ้น

ซีโทรมาหาผมแล้วพูดว่าแทนไม่เคยลืมเลยนะแต่ปีนี้แทนลืมเมื่อวานเป็นวันเกิดของซีนะ

แล้วเธอก้อร้องไห้ในเวลานั้นผมเครียดเรื่องงานมากผมเลยพูดออกไปอย่างไม่คิดว่า

ไร้สาระน่ะซีแทนต้องทำงานนะ แทนไม่ว่างเหมือนซีนะเธอเงียบไปสักพักแล้วซีก้อพูด

ขอโทษนะแทนซีไม่อยากทะเลาะกับแทน ซีอยากจะใช้เวลาที่เหลืออยู่อย่างมีความสุขโดยมีแทนอยู่เคียงข้างนะผมโกรธที่เธอพูดแบบนี้มากแต่เงียบไม่ต่อว่าอะไรเธอไป ซีพูดต่ออีกว่าอีก 2 วัน

ซีจะไปอเมริกากับแม่ ซีอยากให้แทนไปด้วยซีขออนุญาตคุณพ่อแล้วนะ คุณพ่อบอกว่าให้แทนไปด้วยได้ แทนจะไปกับซีมั้ย?ผมตอบกลับไปว่า ช่วงนี้งานยุ่งซีไปกับแม่ให้สนุกเถอะ แล้วซีก้อวางหู...

ซีเดินทางไปอเมริกากับแม่ 1 เดือน ในเวลาระหว่าง 1 เดือนนี้ผมไม่ได้ติดต่อกับซีเลย พอวันที่ซีกลับมากรุงเทพ ผมก้อไม่ได้ไปรับหลังจากกลับมาจากอเมริกา ผมกับซีก้อห่างเหินกันไม่ค่อยได้เจอกัน1 เดือน

จะได้เจอหน้ากันสัก 2 - 3 ครั้งไม่ได้โทรคุยกันเลย เพราะผมงานยุ่งมากผมทำงานที่บริษัทพ่อซีมา 3 ปี

แล้วตอนนี้ผมคิดว่าผมพร้อมทุกอย่างแล้วมีเงินพอที่จะซื้อบ้าน ซื้อรถ และทุกสิ่งทุกอย่างที่ซื้อได้ด้วยเงิน

วันที่ 14 กุมภาพันธ์ ผมจึงตัดสินใจที่จะขอซีแต่งงาน แล้วคืนก่อนวันที่ 14 ซีก้อโทรมาหาผมที่บ้านแทนซีถามอะไรแทนหน่อยได้มั้ย? ผมตอบว่า ได้สิซีถามต่อ แทนทำไมถึงขยันทำงานขนาดนี้?

แทนขยันเพื่อใคร เพื่ออะไร?ผมไม่ตอบกับคำถามของซี แต่พูดกลับไปว่าพรุ่งนี้แทนจะบอก

แทนจะตอบทุกคำถามของซีพรุ่งนี้ซีไปสวนสามพรานกับแทนนะ?ซีตอบมาว่า ได้ค่ะเช้าวันที่ 14 กุมภาพันธ์ ผมรีบไปที่เต้นท์โชว์รูม ฮอนด้าทำสัญญาออกรถป้ายแดง

แล้วก้อขับไปรับซีที่บ้านผมนึกว่าซีจะตกใจที่ผมขับรถไปรับเธอแต่ไม่เลย

เธอดูอ่อนเพลียเหมือนคนไม่สบาย หน้าซีดผมจึงบอกซีว่า ไว้วันหลังก้อได้นะซี ซีตอบกลับมาว่า วันนี้แหละ ซีอยากไปวันนี้ก่อนขับรถออกจากบ้านซีผมเห็น

แม่ซีดูเหมือนจะร้องไห้แต่ก้อไม่ได้คิดอะไรพอมาถึงสวนสามพราน ผมเดินจูงมือซีดูดอกไม้เดินได้สักพักผมก้อพาซีมานั่งที่ม้านั่งริมสระน้ำซีซบไหล่ผมแล้วพูดกลับผมว่าแทน

ซีรู้นะว่าแทนรักซีแต่ซีอยากให้แทนบอกซีเองจะได้มั้ย แทนบอกซีด้วยว่าแทนทำไมถึงขยันทำงานขนาดนี้ แทนขยันเพื่อใครเพื่ออะไร?แล้วคราวนี้ผมก้อบอกเธอทุกอย่างว่าซี.........

แทนรักซีนะทุกอย่างที่แทนขยันแทนทำเพื่อซี แทนไม่อยากให้ซีโดนใครดูถูกว่ามาคบกับแทนแล้ววันนี้แทนมีพร้อมทุกอย่างแล้ววันนี้แทนคิดว่าแทนใกล้เคียงพอที่จะขอซีแต่งงานแล้วซีแต่งงานกับ

แทนนะ'แล้วผมก้อหยิบแหวนแต่งงานที่แอบซื้อไว้หมายจะสวมเข้าที่นิ้วของซีผมจับมือของซีขึ้น

เธอไม่ตอบสนองต่อสิ่งที่ผมทำผมจับตัวเธอเขย่า เธอไม่รู้สึกอะไรเลยผมจึงอุ้มร่างซีขับรถไปที่โรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุดแล้วแล้วระหว่างนั้นผมก้อโทรบอกทุกคนที่เกี่ยวข้องกับซีมาถึงโรงพยาบาล

หมอรีบพาซีเข้าห้องไอซียูผมไม่รู้เรื่องอะไรเลยถามหมอว่าซีเป็นอะไรหมอก้อไม่ยอมบอกไม่นานพ่อกับแม่ซีก้อมาถึงโรงพยาบาลผมถามแม่ซีว่าซีเป็นอะไร แม่ซีบอกกับผมว่าซีเป็นโรคหัวใจ

เป็นมาตั้งแต่เด็กแล้วผมอึ้งทำไมผมมันโง่อย่างนี้ผมไม่เคยรู้อะไรเลยไม่เคยรู้ว่าซีเป็นโรคหัวใจผมนั่งภาวนาอยู่หน้าห้องไอซียูว่า

ขออย่าให้ซีเป็นอะไรเลยถ้าซีหายผมจะแต่งงานกับเธอจะไม่ทิ้งให้เธอเดียวดายอีกต่อไป

ซีอยู่ในห้องไอซียูนานถึง 5 ชั่วโมงหมอก้อเดินออกมาจากห้องผมรีบวิ่งเข้าไปเขย่าตัวหมอแล้วถามว่าซีไม่เป็นไรใช่ไหมหมอ?หมอเงียบสักพักแล้วตอบว่าผมเสียใจด้วยนะครับผมได้ยินคำนี้ถึงกับทรุดตัวลงแล้วก้อนั่งร้องไห้ออกมาหลังจากนั้นงานศพของซีของถูกจัดขึ้นท่ามกลางแขกหลายคนรวมทั้งเพื่อนของซีด้วยวันนี้เป็นวันสุดท้าย เป็นวันเผาศพแม่ซีแทน

เข้ามาหาผมแล้วก้อยื่นซองเอกสารสีน้ำตาลให้ผมแล้วพูดว่า ของที่อยู่ข้างในเป็นของที่ซีเขียนจดหมายไว้ให้แม่บอกให้แม่มอบให้แทนผมค่อย ๆ แกะซองนั้นออกข้างในมีสมุดเล่มเล็ก ๆกับม้วนวีดีโออยู่หลังจากพีธีเผาศพเสร็จผมนั่งอยุ่ด้านหน้าจนแขกในงานกลับไปกันหมด พ่อซีเดินเข้ามาหาผมแล้วพูดกลับผมว่าซีรักแทนมากนะ แล้วพ่อก้อเดินกลับไปผมขับรถกลับมาคอนโดด้วยรอยคล้ำใต้ตาผมเดินไปหยิบม้วนวีดีโอเทปแล้วนำมันไปเปิดผมเห็นซีในชุดสีขาวเหมือนชุดในโรงพยาบาลไม่มีผิดซีพูดว่า

แทน .......ถ้าแทนได้ดูม้วนวีดีโอนี้แล้วแสดงว่าซีไม่ได้อยู่แล้วนะตอนนี้ซีอยู่ที่โรงพยาบาลในอเมริกาแม่ซีพาซีมาหาหมอเพื่อที่จะผ่าตัดครั้งสุดท้ายถ้าผ่าตัดครั้งนี้ไม่สำเร็จ

หมอบอกว่าซีจะอยู่ได้อีกไม่ถึง 2 ปีแต่ซียอมเสี่ยงเพื่อที่จะได้อยู่กับแทนตลอดชีวิตซีไม่โกรธแทนนะที่แทนไม่มาอเมริกากับซีแต่แทนอย่าโกรธซีนะที่ซีไม่ได้บอกว่า

ซีเป็นโรคหัวใจซีแค่ไม่อยากให้แทนกลุ้มใจซีเห็นแทนพยายามในสิ่งที่แทนต้องการแค่นี้ซีก้อมีความสุขแล้วซีรู้นะว่าแทนพยายามทำเพื่อใครแทนทำเพื่อซีใช่มั้ยถ้าคิดไปเองก้อขอโทษนะ ซีอยากให้แทนรู้นะว่าซีรักแทนมาก

มากที่สุดด้วย! สัญญาณภาพก้อหายไปน้ำตาขอผม

ออกมาชำระความโง่เขลาของตัวเองทำไมผมไม่เอะใจกับคำพูดของเธอที่ว่า

ขอโทษนะแทนซีไม่อยากทะเลาะกับแทนซีอยากจะใช้เวลาที่เหลืออยู่อย่างมีความสุขโดยมีแทนอยู่เคียงข้างนะผมน่าจะรู้ว่าเธอไม่สบายผมน่าจะไปอเมริกากับเธอผมนั่งคิดสักพักแล้วก้อหยิบหนังสือขึ้นมาอ่าน ในนั้นเขียนว่าถึงแทนที่ซีรัก

อย่าโทษตัวเองนะที่ไม่มีเวลาให้ซีอย่าโทษตัวเองนะว่าผิดเรื่องนี้ไม่มีใครผิด และก้อไม่มีใครถูก ซีรักแทนแทนก้อรักซี ถึงเรา 2 คนจะไม่พูดแต่ซีก้อรู้สึกนะถึงซีจะไม่อยู่แล้ว

แต่ซีก้อยังคงอยู่ในใจแทนนะซีรักแทนมาก มากเกินกว่าที่จะเขียนลงไปได้ซีอยากจะบอกกับแทนว่ารักจากปากของซีเอง แต่มันคงไม่มีเวลาแล้ว

หลังจากที่ซีไปผ่าตัดแล้วผลออกมาล้มเหลวซีก้อป่วยมาตลอด ซีไม่ได้โกรธแทนนะแต่ซีไปหาแทนไม่ไหว ซีไม่อยากจะบอกให้แทนรู้เพราะแทนกำลังตั้งใจกับงานที่ทำอยู่สุดท้ายนี้ซีอยากจะบอกกับแทนว่าซีขอโทษซีอยู่กับแทนได้แค่นี้

ระยะเวลา 9 ปีที่ซีอยู่กับแทนถึงมันจะน้อย
แต่ซีรู้สึกมีความสุขมากนะ ลาก่อนแทนที่ซีรัก

วันนี้น้องเมา(แปปซี่)

วันนี้

ตื่นขึ้นมา

ไปเรียนสายตามเคย - -

มันเปนความเคยชิน

วันนี้ว่าแล้วต้องโดนทำโทษเพราะมาสายจนได้

อาจารย์ถามจินต้องหน้าเด็กทุกคนที่โดนทำโทษเหมือนจินว่า

ทำไมคุนต้องมาสายด้วย บ้านก้ออยู่ไม่ไกลจากโรงเรียนเลย


จิน ----> ยิ้มแบบนางสาวไทยกลับไปแล้วก้อก้มหน้าต่ำลงนิดๆๆๆพร้อมกับทำหน้าสำนึกผิด (^^)--->(. .)

อาจารย์ก้อได้แต่มองด้วยความสมเพษ

แล้วก้อสั่งให้ทุกคนลุกนั่ง

รวมทั้งจินด้วย

ลุกนั่งจนกว่าจะพร้อมกาน

และจนกว่าอาจารย์จะพอใจ

ตอนแรกจินคิดว่าจะแกล้งเปนลมเลยดีไหมนะ

คิดไปคิดมาถ้าเป็นลมแล้วมันจะเปนเรื่องใหญ่

เลยต้องจำใจลุกนั่งไปตามระเบียบ

พอขึ้นชั้นเรียนก้อดันซวย ลืมเอาของขวัญมาจับ


ดีนะที่ไอ้อ้อมเพื่อนสนิทจินมันก้อลืมเอามาเหมือนกาน


เลยมีพวก *-*

พอตอนประมานบ่ายโมงจินกับอ้อม คิดจะหาทางออกจากโรงเรียน

ไปเอาของขวัญที่บ้าน

แต่ไม่แน่ใจเลยว่าอาจารย์ฝ่ายวินัยที่เฝ้าหน้าประตูอยู่นั้น

จะยอมให้ออกไปรึเปล่า

และแล้วเราทั้งสองคนก้อยอมแบกหน้า เดินไปที่ประตูโรงเรียนขออนุญาติอาจารย์ออกไปเอาของขวัญ

ซึ่งตอนแรกเราจะโกหกจารย์ว่าไปธนาคาร

แต่พอเห็นหน้าโหดๆๆๆของอาจารย์จึงทำให้ต้องพูดความจิงออกไป

ว่า "อาจารย์ค่ะ พอดีนู๋ลืมของขวัญที่จะเอามาจับฉลากไว้ที่ห้องอ่ะค่ะ นู๋ขออนุญาติออกไปเอาไปรึเปล่าค่ะ"

อาจารย์ไม่ยอมมองหน้าจินเลยอ่ะ

มันทำให้ยิ่งกลัว

แล้วอาจารย์ก้อถามว่า "แล้วห้องอยู่ที่ไหน"

ไอ้อ้อมเลยตอบว่า "ศรีย่านค่ะ"

จินเลยเสริมต่อว่า "แค่นี้เองค่ะจารย์"

จารย์เลยหันหน้ามามองพวกเราแล้วพยักหน้าพร้อมกับพูดว่า "ไปสิแต่ต้องกลับมาก่อน บ่าย 2 นะ" (ทำเสียงโหดด้วย)

หน้าจินตอนนั้นเป็นแบบนี้อ่ะ (. .) ---> (o0o) ---> (^ ^)

จินอึ้งมากมายตอนแรกโคดกลัวเขาไม่ให้ไปแล้วด่ากลับมา


แต่มันกลับผิดคาด ตอนนั้นคิดในใจว่า จารย์เค้าก้อไม่โหดอย่างที่คิดแหะ แต่หน้าโคดโหดอ่ะ - -

จากนั้นจินก้อก้าวเท้าออกจากโรงเรียน


แล้วออกตัววิ่งอย่างรวดเร็ว

อ้อมบอกจินว่าไม่ไปบ้านแกนะมันช้า


ส่วนของขวัญยืมเงินฉันซื้อก่อน


จากนั้นเราก้อมาถึงห้างเล็กๆๆๆๆ


ของขวัญที่จะให้เลือกซื้อน้อยมาก


ส่วนมาจะมีแต่นาฬิกา

กรอบรูป

ตุ๊กตา

กล่องดนตรี

อะไรประมานเนี้ย

ยืนเลือกอยู่นานจนจินได้ของถูกใจนั้นก้อคือ

โคมไฟตัวการ์ตูนน่ารัก

แล้วจินก้อเจอของที่ถูกใจมาก

มันคือโคมไฟกระต่ายน้อยตัวแบบที่จินชอบอ่ะ

เห็นแล้วจะละลาย


แต่ก้อได้แต่ดู

มายมีตังจะซื้อ

เอาไว้ก่อนนะจ๊ะน้องกาต่าย


ส่วนอ้อม

ได้การ์ตูนที่มีนาฬิกาแล้วก้อปฏิทินในตัว

น่ารักดี

แต่ของจินน่ารักกว่า


จ่ายเงินพร้อมของขวัญเสด (ห่อฟรี)

เราก้อนั่งมอไซต์รับจ้าง

กลับโรงเรียน

แต่หน้าประตูไม่มีคนอยู่เลย

พอมาถึงเวลาจะฉลากก่อนจับ

เพื่อนๆๆๆในห้องต่างก้อควักกล้องถ่ายรูปออกมา


ถ่าย

จินก้อไปร่วมวงด้วยถ้าสังเกตรูปจะมีจินติดอยู่ในรูปหมู่ของทุกกลุ่ม -*-

เราวุ่นวายกับเขาทุกกลุ่ม

จากนั้นถึงเวลาจับฉลาก

อามู จับได้ของจิน

ส่วนจินจับได้ของคุนหญิง (คุนหญิง คือเพื่อนห้องเดียวกานที่จินไม่ชอบหน้าเพราะเค้าชอบทำหน้าตาเปนคุนนู๋ไฮโซอยู่ตลอดเวลาแล้วเวลาพูดต้องกระพริบตาถี่ๆๆๆๆอยู่ตลอดเวลา จินเลยไม่ชอบเท่าไรเพราะมันดูดันจริตแต่ตอนนี้สงสารเค้าเพราะรู้สึกว่าเค้าเป็นคนขี้โรคและน่าสงสาร อ่ะนะตอนนี้เลยเฉยๆๆๆ)

ของที่จินจับได้คือหนังสือ เรื่อง เรื่องใต้กระโปรง ชื่อเรื่องมันก้อบ่งบอกอ่ะนะ

คงไม่ต้องบรรยายอะไรมาก


แล้วพอเราจับฉลาก แล้วก้อไปพรีเซนโปรเจคต่อ

พอพรีเสดจินและเพื่อนๆๆๆๆในห้อง 3 กลุ่ม รวมกลุ่มจินด้วยอ่ะนะ

ก้อมุ่งหน้าสู่ ร้าน ริมน้ำ (หมูกะทะ)

ไปถึงของประเดิมเลยคนแรก ตักนู้นตักนี้

จากนั้นก้อกระดกแปปซี่ต่อให้พอชุ่มชื่น

แล้วก้อโทรหาพี่กาต่ายคุยได้สักแปปป

จินก้อเข้ามากินต่อส่วนพี่กาต่ายอาบน้ำ

จินกินไปลุกขึ้นเต้นไปเพราะเค้าเปิดเพลงแดนซ์

จากนั้นก้อมีคนลุกมาต่อเรื่อยๆๆๆๆ

เต้นกานจนในห้องนั้นจากเย็นๆๆๆ

อากาศก้อร้อนขึ้นมาเรื่อยๆๆๆๆ

เต้นไปถ่ายรูปไป ฮาดี

ไม่รู้ว่าเมาแปปซี่รึเปล่า +555

เพราะจินกินแปปซี่มากกว่า

หมูกะทะสะอีก

แล้วส่วนมากก้อเต้น

เพื่อนบางคนมันก้อเอากล้องมาถ่ายวิดีโอ

จากนั้นสักพัก

อาจารย์ก้อให้แยกย้ายกลับบ้าน

จินนั่งรถแท็กซี่กลับบ้าน

พร้อมกับเพื่อนอีก

6 คน

อัดกันไปอ่ะนะ

นั่งไปเพื่อนมันก้อเอาวิดีโอที่มันถ่ายมาให้ดู

ถ่ายติดจินทุกช๊อดเลยอ่ะ


เพราะจินใส่หมวกซานต้าไว้ที่หัวตลอดเลยเปนที่สังเกตง่าย

พอนั่งมาสักแปปปก้อมาถึงบ้าน

กลับมาบ้านก้อเปิดคอม

เขียนได

สุดท้ายนี้อยากจะตะโกนบอกว่า รักกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกเพื่อน ช.3/10 สาขาคอมทุกคน

วันนี้สนุกมาก

เพื่อนๆๆๆๆรักกานมาก เปนกานเองมากมาย

เราจะเปนเพื่อนกานตลอดไป

และสุดท้ายนี้ จินตกใจมากเลยที่พี่กาต่ายบอกว่ารถชน

กลัวพี่จะเปนอาไร

แต่ว่าไม่เจ็บตรงไหนก้อดีแล้วล่ะ

รักพี่กาต่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยที่สุดเลย

คิดถึงพี่กาต่ายจัง
ไปเที่ยวอ่ะอย่าลืมคิดถึงน้องนะ

อย่าลืมกระดิกนิ้วก้อยด้วย

กลับมาเร็วๆๆๆๆด้วยนะ

น้องคิดถึง

วันพุธที่ 24 ธันวาคม พ.ศ. 2551

Merry X' mas & Happy new years

I wish you have a merry X' mas....&....Also a very happy new years
...Smile...^W^

homework for one week

นี่คือการบ้านที่จินต้องทำตอนพี่ไม่อยู่โอเคม๊ายยย....ทำซะ!! หุหุหุ^W^

1. ห้าวิธีการฆ่ากระต่าย...เอาเป็นเรียงความนะเฟร้ย....
2. ไดอารี่เขียนมาให้ครบ
3. แปลเพลงมา สามพลง....- Take me to your heart
- Color of the wind
- เลือกเอง
4. จดศัพท์แล้วก็คำแปลที่ไม่รู้ในเพลงมา....ท่องมาด้วยนะ
5. อย่าลืมว่าพี่กลับมาจะมีสอบคำศัพท์สิบคำจากในหนังสือเล่มที่ให้แปลแล้วอาจจะมีจากในเพลงด้วย...
6. บอกมานะ!!!ว่าไปแอบชอบใคร!!! 5555+
7. แต่งประโยคสาม tense เหมือนเดิม tense ละห้าประโยคสามรูปแบบจำได้ใช่ไหม..
8. เขียนเรียงความในหัวข้อ What is " Love " ความรักคืออะไร โอเค๊ สองร้อยคำขึ้นไปนะภาษาอังกฤษ
9. แอบนินทาว่าพี่ให้การบ้านเยอะอยู่ใช่ไหมห๊ะ!!!อย่าบ่นเดี๋ยวโดดเตะเลย- -*
10. ไปเที่ยวไหนถ่ายรูปมาให้ดูด้วย
11. ใส่ภาพประกอบลงบล็อกบ้างก็ดี
12. ตั้งใจเรียนนะเฟร้ยย
13. ใครรังแกกระทืบมันเลยยยย...เดี๋ยวพียืนเชียร์555+
14. ดูแลสุขภาพตัวเองดีๆละ
15. อย่านอนน้ำลายไหลใส่น้องสุดที่รักนะT T

ความสงสัยที่ไร้คำตอบ

ไม่เห็นจะเข้าใจ....
พวกคุณคิดอะไรกัน...
ทำไมต้องทำให้ชีวิตมันยุ่งยาก...
แค่จริงใจให้กันทำเป็นไหม....
หลอกลวงกันสนุกรึเปล่า...

ไม่เห็นจะเข้าใจ...
ความรักคืออะไร...
ตามหาไขว้คว้ากันเพื่ออะไร...
ในเมื่อได้มาแล้ว...
ต่างก็เจ็บปวด....

ไม่เห็นจะเข้าใจ...
วิ่งตามหาความรักกันทำไม...
ไม่รู้กันหรือไง...
ยิ่งวิ่งยิ่งห่างไกล...
อยู่เฉยๆไว้....
เดี๋ยวมันก็มาเอง...

ไม่เห็นจะเข้าใจ....
มนุษย์จะทรมานตัวเองไปทำไม...
ก็แค่บอกสิ่งที่ต้องการมันยากใช่ไหม...
ทำไมต้องเสแสร้งแกล้งทำตลอดเวลา...

ไม่เห็นจะเข้าใจ....
ทำไมไม่พอใจในสิ่งที่ตนมี....
ไม่รู้กันหรือยังไง....
ว่าชีวิตมันสั้นแค่ไหน...
แล้วจะดันทุรังเพื่ออะไร...
เพื่อให้ได้มาในสิ่งใด...
ข้าวของที่แม้ตายก็เอาไม่ได้หนะหรือ...

ไม่เห็นจะเข้าใจ...
ไม่รู้รึยังไง....
ว่ามีคนเป็นห่วงเป็นใย...
แล้วจะเศร้ากันไปทำไม....
มองข้ามใครไปหรือเปล่า....

ไม่เห็นจะเข้าใจ....
จะเก็บเรื่องราวไม่สบายใจไว้กับตัวทำไม....
ในเมื่อมีคนอยากจะช่วยแบกรับ....
หรือว่าไม่ไว้ใจ...
เพราะยังเป็นคนที่ดีไม่พอใช่ไหม....
จึงไม่ไว้ใจจะบอกกัน...

เพราะยังคงเป็นคนที่ดีไม่พอ...
เพราะยังคงไม่ดีพอที่ใครจะรัก...
และ..เพราะยังคงไม่ดีพอที่จะรักใคร...


บางคนเลือกที่จะหนีเพราะกลัวความจริง..
บางคนเลือกที่จะหนีเพราะกลัวความผิด...
บางคนเลือกที่จะหนีเพราะกลัวความรัก...
บางคนเลือกที่จะหนีเพราะกลัวความเจ็บปวด...
แต่บางคนเลือกที่จะหนี...เพื่อคนอีกคนนึง....

คิดกันดูสักนิด...
เรื่องนี้อาจจะดูไร้สาระ....
มันก็แค่คำถาม...
ที่ไร้ซึ่งคำตอบ...
แต่ละคน...
ย่อมมีเหตุและผล...
เป็นของตนเอง....
สุดท้ายแล้ว.....
เหลี่ยมมุมมากมาย...ก็ไม่อาจจะหาคำตอบได้....
ว่าเหลี่ยมใด...คือ...คำตอบหนึ่งเดียวที่ถูกต้อง...
เพราะคำตอบที่แท้จริง....มันไม่เคยมีมาตั้งแต่ต้นแล้ว....

วันอังคารที่ 23 ธันวาคม พ.ศ. 2551

ความรักที่เปนความลับ



ความรักที่เปนความรักนั้น


มันเป็นความรักพี่บอกคายไม่ได้ (เพราะมันจะไม่เปนความลับนะสิ ^^)


แอบรักคนอื่น มันทรมานนะ


แล้วยิ่งรักแฟนชาวบ้าน มันยิ่งทรมาน + บาปด้วย


ทำไมนะ


เราต้องรักเค้าด้วยย


ทำไมต้องทำอะไรให้เค้ามากมาย


ส่วนเค้าไม่เคยรู้อะไรเลย (โง่จิง แอบด่า คงไม่รู้หรอก)

ถ้าเค้ารู้คงไม่เลิกว่าแอบรักใช่ไหมอ่ะ (- - )

จินเคยแอบรักชาวบ้านเค้ามา 2 ครั้ง



ผอดหวังทั้ง 2 ครั้ง


ปลื้มจิงๆๆๆๆๆๆๆ TT


ครั้งนี้คงเปนอีกครั้ง


เจ็บเนอะ


เวลาเห็นเขาคุยกาน


มีความรู้สึกดีๆๆๆให้กาน



เปนห่วงเปนใยกาน (ต่อหน้าเรา)



มันเจ็บนะ


ที่ต้องรับรู้ทุกๆๆๆอย่าง (เกี่ยวกับ เค้าและเธอ)


ภายนอกฉันอาจจะเฉยๆๆๆ



แต่ข้างในร้องให้แล้วกี่รอบ (ชานก้อจำไม่ได้ - -)


ร้องให้เปนทางออกเดียวเวลาที่จินกลุ้มใจ


ใช่มันเป็นทางออกเดียว


เจ็บก้อเจ็บคนเดียว


ร้องก้อร้องคนเดียว (แล้วจะมีคายมาร้องกับเราล่ะ - -)


ผิดหวัง เราก้อเปนคนผิดหวัง



น้ำตาไม่จำเปนต้องให้คนอื่นเห็น



เพราะมันคือความอ่อนแอ


ตัวเราเองรู้ดี ว่าเราเข้มแข็งหรืออ่อนแอ


สุดท้ายนี้ ขอระบายผ่านไดถึงคนคนนั้น (แม้ว่าเค้าจะรับรู้ไม่ได้)

ช้านรู้ดี


ช้านเข้าใจ


เทอมีเค้า


ใช่เทอมีเค้า


ชานมันเป็นแค่ที่ปรึกษา


เปนอะไรมากกว่านี้ไม่ได้


เพราะชานมันไม่ใช่


ชานมาช้าไป


เทอไม่ผิด


เทอรู้จักเค้าก่อนชานนิ


ในสายตาเทอชานมันเปนอะไร?????

เค้าคือคนที่เทอแคร์ สำคัญกับเทอ


ส่วนชานเปนอะไรอ่ะ


ถ้าชานบอกเทอไปว่าชานชอบเทอ


มันก้อต้องมองหน้ากานไม่ติดอยู่ดี


อยู่แบบนี้ก้อทรมาน ฉันเจ็บนะ ทุกครั้ง ที่เทอพูดถึงเค้าคนนั้น


มันเจ็บจิ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด



แล้วน้ำตามันก้อจะไหลอยู่เรื่อยยยย


ชานต้องใช้ความอดทนอย่างมากนะ


ในการกลั่นไม่ให้มันไหลออกมาให้เทอเห็น




มันเหนื่อยนะ ที่ต้องปั่นหน้ายิ้ม ยินดี เทอกับเค้า


เหนื่อยที่ต้องแอบไปร้องไห้คนเดียว


เหนื่อยที่ต้องร้องไห้



โคดเหนื่อยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย



มันอธิบายไม่ถูก


แต่ถ้าเทอเคยแอบชอบแอบรักใครสักคนหนึ่งแบบจิงจัง


เทอก้อคงเข้าจัยความรู้สึกของชาน


สุดท้ายนี้ ชานตัดสินใจแล้วว่าจะทำใจ แล้วทำใจ เพราะถึงยังไง ก้อไม่มีวันได้เทอมา


ชานนจะไม่บอกเทอ แต่จะถอยออกมาทีละก้าว


เพื่อใจชานไม่เจ็บ คนของเทอไม่ระแวง เทอไม่ลำบากใจ


แล้วเรื่องนี้ก้อจะเป็นความลับต่อไป



ที่จะมีแค่ ชาน ไดอารี่ กับคนที่อ่านได เท่านั้นที่จะรู้


ก้อเพราะความรักของชานมันเป็นความลับไงเล่า +55555555555





วันนี้แสนแย่

แย่อ่ะวันนี้


กลุ้มใจด้วย

ขอระบายทีเหอะ

วันนี้เรียนนเหมือนเดิม

ตอนกลับบ้านคิดว่าจะไม่นั่งรถกลับ (แต่มันไกลอ่ะ TT)

ทำไมหรอ

ก้อจะเดินตามหาบ้านพี่แม่มดไงว่าอยู่แถวไหน ส่วนไหน

เริ่มต้นตั้งแต่หน้าปากซอยทางเข้าโรงเรียน

เดินไปเรื่อยๆๆๆๆๆๆๆ ตาก้อมองป้ายเลขที่บ้าน


ปวดขาอยู่แล้ว ตอนเดินโคดปวดอ่ะ

แต่ก้อทน สิ่งที่อยากรู้จะได้รู้สักที

เดินมาเรื่อยๆๆๆๆจนถึงแถวโรงเรียนอัมพวัน

มองป้ายอีกที ก้อ 6....ไรก้อไม่รู้ เลยป้าย 5... มาแล้ว เลยเดินย้อนกลับไปดูเพื่อความแน่ใจ


ใช่จิงๆๆๆๆ 5....อยู่แถวนี้ แต่ไม่รู้หลังไหนอ่ะ เลขที่บ้านก้อได้มาไม่ครบ


พอเดินกลับมาถึงบ้านก้อมานั่งพักเอาแรงแปปนึง


ก้อออนเอ็ม


แล้วพี่กาต่ายก้อโทรมางอแง


คุยกานได้สักพักก้อว่างสายไป


แล้วจากนั้นพี่กาตายก้อมาถึงบ้าน แล้วก้อคุยเอ็มกาน


พี่กาต่ายให้อีเมล์ กับ พาส มาให้จินดูhi5พี่แม่มด

จินเลยเข้าไปดู เพราะอยากรู้อยู่แล้ว

แล้วก้อเข้าไปดูhi5 ทอมคนหนึ่ง พี่เข้ามาคุยกับพี่แม่มดเยอะมาก

เข้าคุยกานเหมือนไม่ใช่เพื่อนอ่ะ


เราก้อไม่รู้ว่าคุยกานแบบเล่นๆๆๆรึเปล่าไม่รู้

แต่มันเยอะมากเลยอ่ะ คอมเมน

ส่วนมากที่จำได้

มีคำว่า ที่ร้ากก ไอ้เตี้ย ไอ้สูง คิดถึง รัก จุ๊ฟ ด้วย

โอ๊ยมีอีกเยอะจำได้แค่นี้ - -

ไม่รู้ว่าเค้าหลอกพี่กาต่ายรึเปล่า

แต่ดูภายนอกเค้าก้อดูน่ารักดีอ่ะ น่าจะเปนคนดี

แต่ไม่อยากจะเชื่อเลยที่พี่กาต่ายบอกว่า พี่แม่มด ไม่ค่อยคุย

แต่ทำไมใน hi5 คุยโคดแรงเลย (ขอโทดนะแต่มันจิงอ่ะ)

ยังไงก้อฝากพี่กาต่ายด้วยล่ะกาน

จะทำไรก้อคิดดูดีดีดี เห็นเองจะดีกว่า

เราก้อบอกอะไรมากไม่ได้

พูดไปถ้าไม่ได้เปนแบบนั้น

จาหาว่าใส่ความเค้าได้

แต่อยากลืมว่าคนเราถ้ามันจะหลอกกาน มานจะหลอกเพื่อเอาตัวรอด


จำไว้


น้องไม่อยากเห็นพี่เครียด


เพราะน้องก้อเครียดไม่น้อยไปกว่าพี่หรอก

น้องไม่อยากให้พี่ถูกหลอก

แต่ยังไงเห็นด้วยตาตัวเองดีกว่า

พูดไปก้อเท่านั้น

แต่ทำไมพี่ถึงดูจะปกป้องเค้าจัง

ก้อ เข้าใจว่าเค้าสำคัญ

ลืมไป

ง่วงล่ะ

จานอน

สรุป วันนี้อยากจะตะโกนว่า โครตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตตเซ็ง


โคดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดกลุ้ม


ทำไมวะ!!!!

ถึงยังไงจินก้ออยู่ข้างพี่กาต่ายนะ

ทางที่ดีเผื่อใจดีที่สุด

วันนี้ลืมบอกฝานดีพี่กาต่าย

ฝานดีนะค่ะ

5 Way to kill gold fish. (ToT)

1> Catch gold fish. Then hit to give die on the spot.

2> Handle to flay gold fish out.

3>Operate on stomach gold fish. Pull entrails out.

4>To be given an emetic gold fish to give clean. Stand to be in mourning 5 minute.

5>To take deadbody gold fish go to bury. Then to make burial give neat.

เสดแล้วนะพี่กาต่ายจอมโหด ^^

วันจันทร์ที่ 22 ธันวาคม พ.ศ. 2551

เพลงเพาะน่าฟังวันนี้ (เพลงคนใกล้ชิดคิดจะซึ้ง)

(ขอมอบให้รุ่นน้องที่แสนหยิ่ง T-T)
คนรอบตัวมากมาย แต่ฉันก็ยังคงเหงา
มันว่างเปล่า เศร้าซึม และหวั่นไหว เพราะรักเธอข้างเดียว
เป็นแค่เพียงคนนอกใจ ก็รู้ เธอไม่เคยรักกัน
*ใจเธอเป็นของใคร หัวใจฉันก็ให้เธอ ถึงต้องเจอ
เห็นเธอรักแต่เขา ได้รักเธอห่างๆ ยอมอยู่บนทางที่ปวดร้าว
ขอเพียงได้หายใจ ใกล้ๆเธอ
**ได้เป็นแค่คนใกล้ชิด ไม่สิทธิ์คิดจะรักกัน มีใจเขาคั่นกลางอยู่เสมอ
ให้เป็นแค่คนใกล้ชิด ไม่คิดจะซึ้งเลยหรือเธอ อยากเห็น
อยากเจอก็ต้องเจียมใจ

กาต่ายกับสวนสัด- -

22 Dec, 2008

Writer: Mr. Rabbit

วันนี้ตื่นเช้าขึ้นมาแบบมึนๆเพราะเมื่อคืนนอนค่อนข้างดึก....ลุกขึ้นมาตอนเกือบๆเก้าโมงเพราะนึกได้ว่า

มีนัดกับน้องจิน.....เปิดโทรสับดูแล้วเห็นว่ามีมิสคอลเลยโทรกลับหาจินแบบมึนๆ....พยายามจะตื่นอยู่อ่านะ...แต่

ร่างกายมันไม่ทำตามสมองสั่งงะ- -* คุยอยู่กับจินซักพักแล้วก็หันไปโทรรายงานฝนว่าตื่นแล้วววววววววววววว

ปรากฏว่า..ฝนยังไม่ตื่น- -* นั่งปลุกฝนอยู่พักนึงแล้วก็ตัดสินใจว่าจะไปอาบน้ำ...แต่เหตุเพราะหากางเกงวอร์ม

ม่ายเจอออจนกระทั่งสิบโมงก็ยังไม่ได้อาบน้ำ- -* ทั้งๆที่ก็นัดจินไว้สิบโมงครึ่งอ่านะก็เลยโทรหาจินอีกรอบห้

จินหากางเกงวอร์มให้- -* กว่าจะได้อกจากบ้านก็เกือบสิบเอ็ดโมงแล้ว...แหะๆขอโทดดดดน้าจิน...

ไปเจอจินที่พารากอนแล้วก็จับจินเข้าคอสติวภาษาอังกิดสักเล็กน้อยให้การบ้านนิดๆหน่อยๆ^^

แล้วก็ออกเดินทางไปเขาดินกัน.....โว้วๆครั้งแรกในชีวิตที่ได้ไป.....เออใช่ๆแอบไปเปลี่ยนชุดก่อนไปด้วย....ลืมเล่า

ไปซักนิดก่อนออกจากบ้านพอดีว่ารีบมากไปหน่อยเลยคว้าเสื้อผ้าแปลกๆมาใส่- -** เดินเข้าพารากอนแบบไร้

ความมั่นใจไม่รู้ใส่เข้าไปได้ยังไง...


จินพาเดินเที่ยวเขาดินไปดูเพื่อนจินเยอะแยะเลย...โดยเฉพาะ....ตัวเฮ้.....เย้อออ....- -** รู้สึกจะเยอะเป็น

พิเศษเดินกันให้ควัก..สงสัยเดินขบวนกันมาทักทายจิน5555+ กดถ่ายรูปไปเยอะมากกกกอย่างไม่น่าเชื่อร้อยกว่า

รูป....มีแต่รูปดูไม่ได้ทั้งนั้นเลย5555+ ไม่รู้ว่าจินสนุกไหม....พี่มึนๆนิดหน่อยไม่รู้ทำให้จินกร่อยรึเปล่า....โทดที

น้า...วันนี้ต้องโทรรายงานฝนเป็นระยะๆว่าอยู่ไหนแล้ว....แอบแกล้งฝนเล็กน้อย...ฝนไม่ยอมบอกที่อยู่แหะ...น่า

สงสัยซะจิงว่าทำไม....แต่ก็ช่างเหอะ....ยื่นโทรสับให้จินคุยกับฝนด้วยดูท่าทางฝนจะพูดอะไรไม่เข้าหูจินซักอย่าง

พี่ขอโทษจินแทนฝนนะ......หลังจากเดินกันจนจินขาลากแต่พี่ป่าวแล้ว.....ก็กลับกานนน....จินพานั่งรถเมย์ไปลงที่

อนุสาวรีย์เหมือนเดิมแล้วพาเข้าห้างไปแปลงร่างกลับเป็นตัวประหลาดอีกครั้ง....จากนั้นก็นั่งรถไฟฟ้ากลับบ้าน...

ระหว่างกลับก็โทรไปหาฝน....แอบทำตัวแย่นิดหน่อย....ไม่น่าเชื่อว่าระหว่างทางกลับเจอเพื่อน..อีกแล้ว555+

คุยเล่นกันจนถึงออนุชแล้วก็ต่อรถเมย์กลับบ้าน....แวะกินข้าวที่ร้านแถวบ้านด้วยนิสนึง....แล้วรีบกลับบ้านมาออน...

ไปสวนสัตว์กับพี่กาต่ายใจดี

ดีดีดี พี่กาต่าย

วันนี้จำได้ไหมว่าเราไปไหนกาน

ติ๊กต๊อง ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ปิ๊งป๊องๆๆๆๆ

เราไปสวนสัตว์กานไง

แล้วก่อนที่เราจะไปสวนสัตว์กานนั้น

เรานัดกานมาเจอกานที่ สยาม หน้าพารากอน

วันนี้พี่กาต่ายตื่นสาย แล้วยังไม่มีกางเกงวอมอีก -*-

น้องเลยต้องเอากางเกงวอมไปให้

พอมาเจอกานที่สยามจินก้อพาพี่กาต่ายไปแต่งตัวเปลี่ยนลุคเป็นเด็กในชุดพละ (ดูเด็กกว่าเดิมอีก - -)

แล้วจากนั้นพี่กาต่ายก้อติวอังกฤษให้จิน

แถมยังสั่งการบ้านเพิ่มอีก - -

จากพี่กาต่ายใจดีกลายร่างเป็นกระต่ายจอมโหดโดยพริบตา (น่ากัว T T)

พอติวเสด เราสองคนก้อมุงหน้าไปสวนสัตว์ดุสิต หรือ เค้าเรียกกานว่าเขาดินนั้นเอง ^o^

พอมาถึง เราก้อดูนู้น ดูนี้กับตามประสาพี่น้อง ที่บ้าบอคอแตก ถ่ายรูปนู้นรูปนี้ กานไปเรื่อยๆๆๆๆ (- -)

ส่วนมากเราก้อจะเจอตัวเงินตัวทองกานซะส่วนใหญ่ เดินกานให้เหมือนกับเดินตลาดนัด -*-

พี่กาต่ายดูตื่นเต้นเป็นพิเศษเวลาเห็นเพื่อนตัวเองเดินไปเดินมา

ถึงขนาดจะเข้าไปกอด - -

จินก้อเข้าใจอะนะ พวกเดียวกาน ^ ^

พอเดินกานไป เดินกานมา

ไปนานก้อเย็น เป็นเวลาพี่เราต้องกลับบ้านกานแล้ว

จินก้อพากาต่ายน้อย กลับไปส่งที่สถานี BTS

แล้วก้อไม่ลืมพาเด็กน้อย ไปแต่งแก่ กลับสู่สภาพเดิม ที่ห้องน้ำใน เซ็นเตอร์วัน

แล้วเราก้อจากกัน แยกย้ายกานกับบ้านโดยปกติสุข


สรุป วันนี้อยากจะตะโกนว่า รูปที่ถ่ายออกมาโคดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดเห็นความ...ของหน้าเลย - -

แต่วันนี้ก้อสนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกเลย แต่เสียดายเราไม่ได้เห็นน้องกาต่าย

วันหลังเราไปจตุจักรกานนนะพี่กาต่าย วะฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ (บ้าไปแล้ว ^^)


หลังจากกลับบ้านมาจินก้อมุ่งหน้าไปที่เตียงของตัวเองโดยด่วน

เผื่อมีคนมายุ่งกับน้องสุดที่รักของจิน แล้วจากนั้นก้อกอด 1 ที หอม หลายฟอดมีความสุข


สุดท้ายนี้จิงๆๆๆแหละ ><

รักพ่อแม่น้องมากมายก่ายกอง

รักเพื่อนๆๆๆๆเด็กคอมเด็กนารกทุกคน

รักน้องสุดที่รักกับน้องรักที่สุดแล้วก้อน้องขาวจังที่สุดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด


รักสวนที่เขาดินทุกตัวเลยยยยยยยยยย

แล้วก้อขาดไม่ได้รักพี่กาต่ายโหดที่สุดดดดดดดดดดดดดดดดดดมากมายๆๆๆๆ(ถ้าไม่โหดจารักมากกว่านี้ )

- -

หมดเวลาสนุกแล้วสิ ๆๆๆๆๆ

เอาเป็นว่าฝานดีสุขีๆๆๆๆๆๆแล้วกานนนนนนนนนนนนนนะค่ะ

(สุดท้ายขอฝาก วันนี้ไม่ชอบพี่แม่มดเลย ทำเสียงไม่พอใจใส่จินอ่ะ T T ใจร้ายที่สุด)

(จินก้อคงผิดเองแหละที่ก้อทำเสียงไม่พอใจใส่เค้าเหมือนกาน แต่ก้อ ........ เชอะ เราไม่ผิดยะ!!!!) ^ ^

การบ้านของพี่กาต่ายใจร้าย ToT

คอนทินิวอีส

1
Are you going to school?
I am going to school.
No , I am going to school.

2
Are we going to Japan?
We are going to Japan.
No, I am going to Japan.

3
Is she playing Thai xylopphone?
She is playing Thai xylopphone.
No , She is playing Thai xylopphone.

4
Is he sleeping on the bed?
He is sleeping on the bed.
No, he is sleeping on the bed.

5
Are you touring in Krabi?
I am touring in Krabi.
No, I am touring in Krabi.


ซิมเปิ้ล

1
Do you love me?
I love you .
No, I don't love you.

2
Do you tour go to the sea?
I tour go to the sea.
No,I don't tour go to the sea.

3
Do you eat Pizza everyday?
I eat Pizza everyday.
No, I don't eat Pizza everyday.

4
Does she listen music?
She listen music.
No,She doesn't listen music.

5
Does he see flower?
He see flower.
No, he doesn't see flower.

ฟิวเจอร์

1
Will you go to school?
I shall go to school.
No, I shall not go to school.

2
Will you play football?
I shall play football.
No, I shall not play football.

3
Will she meet Sara?
She will meet Sara.
No, She will not meet Sara.

4
Will he move rice?
He will move rice.
No, he will not move rice.

5
Shall I cross flyover?
I shall cross flyover.
No, I shall not cross flyover.


ครบแล้วค๊าบ
การบ้านที่ต้องส่งพี่กาต่ายจอมโหด -*-

วันอาทิตย์ที่ 21 ธันวาคม พ.ศ. 2551

ของขวัญวันคริตสมาส

หวีดดีพี่กาต่าย ^/\^

วันนี้จินก้อไปเที่ยวกับพี่กาต่ายมา ^^

ที่แรกที่เราไปก้อคือ ศูนย์ประชุมแห่งชาติสิริกิต์

วันนี้เราไปดูงานเกี่ยวกับของขวัญมา

งานวันนี้คนเยอะมาก จินเคยไปครั้งแรกเลยนะเนี้ย - -

เออ เล่าข้ามอ่ะ -*-

ตอนแรกจินไปรอพี่ที่อโศก

รอไปก้อปวดท้องไป ท้องจะพัง - -

ทั้งปวดท้อง ... และก้อปวดท้องหิวข้าวด้วย

รอไปรอมา ไม่นานนนนนนนนนนนนนนนนนนนัก พี่กาต่ายก้อมา

เราก้อเลยเดินทางไปศูนย์ประชุมโดยรถไฟฟ้าใต้ดิน

พอถึงก้อแวะกินข้าว โดยมีพี่กาต่ายคอบเลี้ยงข้าว (ช่างเป็นพี่ที่ใจดีจิงๆๆๆเลย -/\-)

แล้วพี่กาต่ายก้อชวนกินลูกชิ้น กับบัวลอยน้ำขิง ตอนแรกไม่กล้ากินหรอกนะบัวลอยน้ำขิงอ่ะ


กลัวไม่อาร่อย แต่พี่กาต่ายให้กิน ก้อเลยลองกินดูไม่เสียหาย ตอนแรกกินเข้าไปมันนิ่มดี นิ่มมากเลยอ่ะ

พอเริ่มเคี่ยวรสชาติมันแปลกๆๆๆๆๆแต่ก้ออาร่อยดี -*- พอกินอารัยจนอิ่มท้องเสร็จ ก้อไปเดินดูของเล่น

ตุ๊กตา แล้วอื่นๆๆๆอีกมากมาย ก้อสนุกดีนะ แต่ก้อเมื่อยนิดหน่อย แล้วจากนั้นพี่กาต่ายก้อไปซื้อแคปหมู

กับน้ำพริกหนุ่ม มากิน

พอกินเสร็จก้อว่างแผนไปเที่ยวต่อ

เออ วันนี้ไอ้มิโทรมา เลยอ้างว่าไปทำงาน ไม่ว่าง แล้วมันก้อว่างไป ^o^

ต่อจากนั้นเราก้อไปเที่ยวกานต่อที่พารากอน

เราเดินผ่านตรงจุด ที่มีน้องตุ๊กตาน่ารักอีกแล้ว

ตอนแรกสายตาจับจ้องไปที่น้องกาต่าย

จากนั้นก้อไปเล่นกับตุ๊กตาน้องหมาต่อ

เล่นไปแล้วจำชื่อมันที่ปอกคอไปด้วย

มีทั้ง เฉาก๋วย เต้าฮวย เต้าหู้ เป็นต้น

และแล้ว พี่กาต่ายก้อซื้อน้องกาต่ายไป ตอนแรกคิดว่าสงสัยอยากได้มากแน่ๆๆๆเลย -*-

แล้วพอพนักงานเอาตุ๊กตาไปจัดใส่กล่องเสด

เราก้อเดินขึ้นชั้นบนเพื่อมุ่งหน้าไปเล่นเกมจับผิดต่อ

แล้วระหว่างทางที่ขึ้นไปชั้นบนนั้น

จินก้อเลยถามพี่กาต่ายว่า ซื้อจิงๆๆๆหรอ ไม่น่าถามเนอะ ก้อซื้อมาแล้วอ่ะ - -

แล้วเราก้อพูดถึงเรื่องตุ๊กตาตัวนี้ต่อไปเรื่อยๆๆๆ แล้วพี่กาต่ายก้อยื่นถุงที่มีน้องกระต่ายอยู่ข้างในมาให้

จิน

จินตกใจมากเลยอ่ะ ทั้งเขินด้วย (ก้อเพราะว่าไม่มีใครเคยให้ของขวัญจินแบบนี้อ่ะ //- -//)

ตอนแรกนึกว่าพี่กาต่ายหรอเล่น แต่ดันให้จินจิงๆๆๆสะงั้น อึ้งเลยอ่ะ -*-

ดีใจมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก เพราะไม่เคยได้ของขวัญเนื่องในโอกาส

วันคริสตมาสเลย มันเลยดีใจ ยิ้มไม่หุบ แหะๆๆๆๆๆๆๆๆ > <

พอเราไปนั่งเล่นเกมกันเสดแล้วนั้น

เราก้อไปเดินดูของและถ่ายรูปกานต่อที่เซ็นทรัลเวิลล์

แล้วจากนั้นก้อแยกย้ายกานกลับบ้าน

กลับบ้านมาแม่ถามด้วยล่ะ ว่าตุ๊กตาคาย

จินบอกว่าของจิน แม่ถามว่าคายให้มา จินบอกว่ารุ่นพี่ให้มาเนื่องในโอกาสวันคริสตมาส

รู้ปะถึงบ้านจินรีบแกะน้องกาต่ายออกมาเลยนะ กลัวน้องกาต่ายหายใจไม่ออก -*-

ได้มาทั้งกอดเล่น หอมเล่น เหมือนคนบ้า - -

ตอนนี้คิดอยู่ว่าจะตั้งชื่อน้องกาต่ายว่าไรดีอ่ะนะ

....



....



แต่ก้อยังคิดไม่ออกอ่ะ


เอาเป็นว่าวันนี้พอแค่นี้ก่อนนะ


สุดท้ายนี้อยากจะตะโกนดังๆๆๆๆว่า วันนี้สนุกที่สุดเลยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

(ขอบคุนพี่กาต่ายมากนะค่ะ พี่กาต่ายใจดีจัง จินดีใจสุดๆๆๆๆๆอ่ะวันเนี้ย รักพี่กาต่ายมากมาย ^o^)

วันเสาร์ที่ 20 ธันวาคม พ.ศ. 2551

20 Dec,2008 (ภาค1)

Writer : Mr. Rabbit

หวัดดีจิน...คงต้องเล่าย้อนความถึงเมื่อวานนิดหน่อย....ก็อย่างที่จินรู้พี่ไปช่วยเพื่อนทำงานแล้วก็อยู่ค้างบ้านเพื่อนเลยเมื่อคืน....เมื่อวานนี้นู๋มี่มารับเราที่ซีคอนตอนประมาณหกโมงเย็นจากนั้นก็บึ่งรถไปที่ฟู้ดแลนเพื่อไปซื้อเสบียงมาตุนไว้...ด้วยว่ากระเพาะมันเรียกร้องเลยซื้อสเต็กปลากระพงกับข้วพัดกระเทียมใส่กล่องกะว่าจะไปนั่งกินที่บ้านฟู่ระหว่างช็อปบังเอิญไปเจอะบาคาดี้เข้าเห็นนู๋มี่บอกว่ารสนี้ๆอร่อยเลยจัดการจกมาด้วย..หุหุ..
ถึงบ้านฟู่ก็หกโมงปลายๆเพิ่งรู้ว่าบ้านมันเลี้ยงน้องหมาด้วย...น่ารักสาดดดดด...ชื่อลูกชิ้นน่าจับกินชะมัด- -* เจ้าลูกชิ้นแสนฉลาดก็เหมือนจะมีญาณวิเศษรู้ว่าเรามีของกิน...เดินเข้าบ้านปุ๊บโดดเข้าใส่ปั๊บ...หึหึ
จะแย่งข้าวเราเรอะ...ฝันไปเถอะเจ้าลูกชิ้นบอแล็กไม่ได้แอ่มหร๊อกกกก...ด้วยความเร็วเหนือเสียง...พี่คว้าห่อข้าวกระโดดตีลังกาสามตลบนอนหลบแบบแมททริค....แล้ววิ่งหลบเข้าบ้านไปอย่างปลอดภัย....555+
ถึงช่วงเวลาทำงาน....การทำโมเดลหมาป่าของพวกเราทำไปอย่างยากลำบากเนื่องจากไม่มีใครทำเป็น...ไม่รู้จะเริ่มต้นทำยังไงดี....จึงเกิดการโยนเหรียญเสี่ยงทายขึ้น...ว่าเราจะใช้โฟมทำโครงหรือใช้ลวดดี...ผลปรากฎออกมาว่า.... - -* ใช้มันทั้งสองอย่างเลย555+.....ด้วยความมั่วโครงของหมาป่าจึงเริ่มออกมาเป็นตัวเป็นตนแบบแปลกๆให้เห็น....

...........................................................................................................

# นอกเรื่องซักแปบ....ก่อนการทำโมเดลซักเล็กน้อย...ระหว่างที่เพื่อนทั้งสองกำลังปรึกษากันเรื่องโครงโมเดล
นี่คือบทสนทนาระหว่างการแอบหม่ำข้าวของ Mr.Rabbit และ เจ้าลูกชิ้นปิ้ง - -*

Mr.Rabbit: เหลือบตาไปมอง...- -

เจ้าลูกชิ้นปิ้ง: ทำตาใสปิ้งๆมองของในมือเราแบบตาไม่กระพิบ

Mr.Rabbit: มองอารายไม่เคยเห็นกาต่ายกินข้าวเรอะ- -**

เจ้าลูกชิ้นปิ้ง: .........

Mr.Rabbit: มองงี้หาเรื่องใช่ไหมห๊า!!

เจ้าลูกชิ้นปิ้ง: .........................

Mr.Rabbit: ไม่ให้กินหรอกมีไรม่ะไอ้ลูกชิ้นปิ้งงงงง!!แบร่ๆๆๆๆ

เจ้าลูกชิ้นปิ้ง: ..................โฮ่ง!!!!.....................

Mr.Rabbit: .............................หงะ......................ให้ก็ด้ายแค่นี้ไม่เห็นต้องเห่าเยยงะพี่ลูกชิ้น T__________T

....................................................................................................

ในที่สุดแล้วโมเดลก็สำเร็จไปมากกว่าครึ่ง....ด้วยฝีมือพี่เองงงงงงงคนเดียวววอ๊ากกกก....พวกมันสองตัวไม่ทำอะไรกันเลยนั่งปั้นดินน้ำมันเล่น แล้วใช้ให้พี่ทำอยู่คนเดียว T T โหดร้ายที่สุด....หลังจากทำเสร็จเราก็แอบมีมื้อดึกเป็นก๋วยเตี๋ยวราดหน้าซักเล็กน้อยเพื่อเติมพลัง.....ระหว่างนั่งหม่ำกันก็พูดเล่ากันถึงเรื่องความหลังสมัยที่เรียนด้วยกันตอนมอต้น.....ได้รับรู้แล้วว่าช่วงมอต้นเป็นเวลาที่สนุกที่สุดในชีวิต.....ไม่ว่าจะเป็นวางแผนวิ่งหนีเพื่อน......หาข้อแก้ตัวตอนหนีเรียน555+...........เล่นบาสแบบไร้กฎ........กิจกรรมต่างๆที่ทำด้วยกันมันฝังลึกลงหัวสมองไปแล้ว.......รักเพื่อนที่สุด....มันเป็นความจริง!

น้องเปนห่วงพี่กาต่ายนะ >,<

วันนี้เริ่มสับสนอีกแล้วอ่ะ

ภาระกิจประจำวันก้อเหมือนทุกวันอ่ะนะ

ตื่นมา ก้อโทรไปปลุกพี่กาต่าย เพราะพี่กาต่ายให้ปลุก -*-

เช้ามาอาบน้ำ แต่งตัว กินข้าว ออนเอ็ม แต่ออฟไว้ (หนีไอ้มิ) - -

แล้วพี่กาต่ายก้อโทรมา คุยกานได้สักพัก พี่เข้าก้อเข้าไปหาหมอให้ห้องตรวจ (มั่ง)

แล้วเราก้อคุยเอ็มกับเพื่อนต่อ


จากนั้น พี่กาต่ายก้อกลับมาบ้าน แล้วจินก้อคุยเอ็มกับพี่กาต่ายต่อ

เฮ้อ !!!!! -o-


พี่กาต่ายอยากเลิกกับพี่แม่มดจิงหรอเนี้ย -*-

คิดดีแล้วรึไง -^-

ถ้าคิดว่าอยู่ไปไม่มีความสุขก้อเลิกๆๆๆๆๆไปเหอะ o-o

เออ วันนี้ พี่กาต่ายชวนจินไปเที่ยว ศูนย์ประชุมแห่งชาติสิริกิต

ไปเสียกาตัง ช่วงนี้จินยิ่งเป็นโรคทรัพย์จางอยู่ด้วย คงมีตังซื้อของอ่ะนะ > . <

อ่ะนะ เรื่องเที่ยว

หนึ่งเดียวในใจ โย้ๆๆๆๆๆๆ >o<

เฮ้อออออออออออออออออออ

สับสนว่ะ


กลุ้มๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ToT

ทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วยเนี้ย

วันนี้พอก่อนแล้วกาน เริ่มเมื่อยแล้วอ่ะ


สุดท้ายนี้ อยากจะตะโกนบอกพี่กาต่ายว่า คิดจาทำอารัยคิดให้ดีดีดี ทำลงไปแล้วจะได้ไม่เสียใจที่หลัง

น้องร้ากพี่กาต่ายมากมาย เปนห่วงด้วย กลัวพี่เครียดคิดมาก ยังไงพี่ก้อมีน้องนะ >
เราจาได้โสดด้วยกาน เป็นคู่หูดูโอ้ วะฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

กาต่ายจงเจริญ โย้ววววววววววววววววววววววววววว >+<


เจอกานพรุ่งนี้นะค่ะ พี่กาต่าย

วันสอบนารก

วันนี้ตื่นมาอากาศสดใสดี มันก้อเหมือนทุกวัน วันนี้ไปโรงเรียนเช้า เพราะกลัวโดนทำโทษ - -

วันนี้มันวันอารัยก้อไม่รู้ สอบเกือบทุกวิชาเลย อาจารย์เห็นนู๋เป็น ทายาทไอสะตายรึไงค่ะ

แต่วันนี้ก้อเป็นวันสุดท้ายของสัปดาห์ที่จะต้องเรียน เปนวันที่อยากให้เลิกเรียนไหวๆๆๆๆๆ

จะได้กลับบ้านไปนอน วะฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ สอบภาษาอังกฤษโคดงง เลย โจทย์บ้าอารัยก้อไม่รู้

แปลไม่ออก งงง แต่ก้อมาเข้าใจโจทย์ ตอนที่ส่งข้อสอบอาจารย์ไปแล้ว เอออดีเนอะ (ถ้าพี่กาต่ายรู้คงชมเราอีกแน่ๆๆๆๆ - -)

พอพักเที่ยงปุ๊บ ก้อโทรหาพี่กาต่ายปั๊บ คุยกานเรื่องสอบ แล้วก้อเรื่องสับเพเหละ เรื่อยเปื่อย แล้วสักพักสายมรณะก้อซ้อนเข้ามา

ก้อน่าจะรู้ว่าคาย แหะๆๆๆๆๆ - -

เราเลยขอตัวพักสายพี่กาต่าย แล้วคุยกับมิ ก่อน

แล้วก้ออ้างว่าเรียนอยู่

มันก้อจะยังไม่ว่าง แล้วยังมีน่ามาถามว่า ไม่ต้องเรียนไม่ได้หรอ อยากคุย (แต่ชั้นไม่อยากคุยกับแกโว๊ย!!!!)

แล้วมันก้อถามว่าเรียนอยู่ทำไมถึงคุยโทรศัพท์ได้ เราก้ออ้างไปว่าก้ออาจารย์ยังไม่เข้าเลย แต่ก้อกำลังจะเข้า

แล้ว (มารยาหญิงค่ะ > <)

แล้วเราก้อจะว่าง มันก้อถามว่าลืมอารัยไปรึเปล่า นึกอยู่ 2 นาที สมองก้อประมวลผลให้พูดคำว่า รักนะจุ๊บๆๆๆ

ออกไป (น้ำเสียงโดนบังคับสุดๆๆๆ - -) มันก้อยังแกล้งเราทำเป็นไม่ได้ยิน เลยต้องพูดออกไป เป็นสิบๆๆๆรอบ

แล้วก้อชิ่งว่างสายไป วะฮ่าๆๆๆๆๆ - -

แล้วก้อมาคุยกับพี่กาต่ายต่อ วันนี้พี่กาต่ายไม่ออนเอ็ม จินก้อไม่อออน เพราะกลัวเจอไอ้มิ

วันนี้กลับมาบ้านเปิด hi5ดู แล้วก้อกะจะไปเม้นให้พี่กาต่ายสักหน่อย แต่แล้ว เราก้อเห็น พี่แม่มดแวะมาเม้นให้พี่กาต่าย

ทำไมเค้าเม้นแบบนั้นอ่ะ แต่ช่างเหอะ ไม่เห็นจะสนใจเลย

เล่นเสร็จ อาบน้ำนอน แล้วก้อหลับ หลับไม่ได้สักพักก้อเหมือนมีคนโทรมาเลยลืมตาดู ปรากฏว่า พี่กาต่ายโทรมา


วะฮ่าๆๆๆๆๆ ตบหน้าตัวเอง 1 ที ตูฝันไปป่าวว่ะ เออ ไม่ได้ฝาน จากนั้นก้อใช้โทรศัทพ์บ้านโทรกลับ พอคุยกับรู้เรื่องแล้ว


พี่กาต่ายก้อโทรกลับ

คุยกานเรื่องเรื่อยเปื่อยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย


นานมาก

แล้วพี่แกก้อง่วงนอน พอบอกลาเสร็จ จินก้อนอนเลย


หลับสบาย

สุดท้ายนี้อยากบอกว่า ฝานนนนนนนนนนนนหวานนนนนนนนนะมนุษย์โลกทุกคน
รักพ่อรักแม่(ขี้บ่น) รักน้องกาต่ายน้อยทุกตัว รักน้องรักที่สุด รักและคิดถึงน้องขาวน้องดำที่สุด
รักน้องกาแฟด้วย ขอให้สุขีๆๆๆๆนะ รักเพื่อนๆๆๆๆๆๆกลุ่ม JeawJawClubทุกคน
รักเพื่อนๆๆๆๆชาวSCCรุ่น 23 สาขาคอม ห้อง 10 – 11 -12 ทุกคน สุดท้ายจิงๆๆๆๆ รักพี่กาต่ายมากมาย
ทำไมกินเก่งจังเลยอ่ะ
- -

วันที่แสนโคดธรรมดา

วันนี้อารมยังไม่ดีเท่าไร

ปิดโทรศัพท์ทั้งวัน - -

ตอนดึกๆๆๆก้อเปิดอีกรอบ

รู้สึกสับสนไม่หาย


แต่ก้อพยายามทำอารมให้ดีสุขีที่สุดอ่ะนะ

ไปล่ะ

ไม่มีอารมจะเขียน

วันที่แสนธรรมดา

โทษทีวันนี้ไม่มีไรจะเขียน ToT

วันนี้สับสนอารัยนิดหน่อย

บรรยายเป็นตัวหนังสือ ไม่ได้อ่ะ - -


งอลพี่กาต่าย

ไปติวกะพี่กาต่าย









เช้านี้ตื่นสายได้ดีจายมากๆๆๆๆๆๆๆ >< แต่แล้วความดีจัยแบบนี้ก้อสิ้นสุดลง ทำไมนะหรอ ก้อเพราะว่าวันนี้นัดกับพี่กาต่ายไปติวอังกฤษไง +5555 ถ้าไปเที่ยวกับพี่กาต่ายยังดีกว่าอ่ะ นี้ต้องมานั่งติวอังกฤษ พี่เค้าต้องมองว่าเราโง่แน่ๆๆๆเลย (เปล่าหรอกเราแค่ฉลาด....แต่ฉลาดน้อยไปนิดส์) งะ สายแล้วโว้ยยยยยยยย ไปเรียนไม่ทันโดนอาจารย์เทศน์ยาวแน่เลย เข้าเรียน 10 โมง แล้วยังไปสายอีก ทำไมเปนคนแบบนี้เนี้ย ไม่มีความรับผิดชอบต่อหน้าที่เลยเรา - -“ (ว่าตัวเองก้อเปนแหะ....เพื่อความดูดี) และแล้วเราก้อมาถึงโรงเรียนจนได้แต่ไม่สาย วะฮ่าๆๆๆๆๆ เลยไม่โดนว่า โชคดีไป เรียนวิชาแรกเสร็จ มาถึงวิชาสุดท้ายแล้วดีจัยๆๆๆๆๆๆ กลับบ้านแล้ว วะฮ่าๆๆๆๆ แต่แล้วฝานก้อสลาย เพราะพี่กาต่ายดันโทรมาแทบยังพาความอับอายมาด้วย ก้อดันลืมปิดเสียงโทรศัพท์ เสียงก้อเลยดังลั่น เสียงโทรเข้าที่แสนจะห่วย ชนบท บ้านนอกสุดๆๆๆๆๆ -*-


(คายตั้งว่ะ) ดีนะที่อาจารย์ไม่สนใจ เลยรอดตัวไป -o- พอเลิกเรียนปั๊บ ก้อวิ่งออกจากห้องเลย เพราะถ้าไปสายจะเสียน่าหมด รอรถที่ป้ายรถเมล์นานมาก อุสาโดนอังคารสุขสันต์มาหาเลยนะเนี้ย อังคารหน้าเลยต้องเข้าคนเดียวเลย T-T หน้าสงสารจังเลยนู๋จินผู้แสนน่ารัก นั่งรถเมล์ฟรีไปล่ะกานประหยัดตังดี งบยิ่งน้อยๆๆๆอยู่ อากาศก้อร้อนรถก้อติด โอ๊ย!!!! คนสวยอยากตาย กว่าจะถึงอนุสาวรีย์ดำกานพอดี หมดสวยหมด และแล้วไม่นานนักก้อมาถึงอนุสาวรีย์ จากนั้นเราก้อรีบวิ่งจากป้ายรถเมล์ ไปถึง สถานีรถไฟฟ้า BTS (คนละแวกนั้นคงคิดว่าน้องบ้าแน่ๆๆๆๆเลย - -) และแล้วเราก้อได้ขึ้นรถไฟฟ้า นั่งไปก้อจะหลับ ง่วงมาก อุสาห์ไม่หลับในชั่วโมงนะเนี้ยวันนี้ (เด็กดีเจ้าค่ะ > <) ถึงซะทีสยาม พี่กาต่ายบอกว่าให้เข้าไปข้างในพารากอน ตอนแรกที่ได้ยินและสมองสั่งให้ประมวลผลออกมานั้น หน้าจินเปนแบบเนี้ยอ่ะ --à > < -à -O- à ToT น่าสงสารที่สุด


(ไม่อยากจะบอกว่าครั้งนี้อ่ะเปนครั้งแรกที่เข้าไปเหยียบพื้นพารากอน ตื่นเต้นๆๆๆๆ) ในที่สุดก้อต้องเข้าไป โห!!!!!!! (ตกจาย) ทำไมคนน่าตาดีมันมาหลบอยู่ที่นี้หมดใช่ไหมอ่ะ ผู้หญิงน่ารักๆๆๆทั้งนั้นเลย อิจฉาอ่ะ มองแบบนี้ เค้าฟ้า เราตกเหวเลยอ่ะ -*- ไม่ได้เราต้องมีความมั่นใจ มีความมั่นใจมีชัยไปกว่าครึ่ง ถึงเราจะสวยไม่ได้เท่าเค้าก้อเหอะ - - งะเห็นแล้วพี่กาต่าย จากนั้นจินและพี่กาต่ายก้อพากันไปหาไรกิน (จินอยากกินก๋วยเตี๋ยวหน้าปากซอยโรงเรียนมากกว่าที่นี้มันหรูไปอ่ะ กินไม่ลง) และแล้วหลังจากเดินวนแถวนั้นได้ไม่นานนัก พี่กาต่ายก้อพาเข้าร้านที่จินคิดว่าชาตินี้จินไม่คิดจาเข้าเลย นั้นก้อคือ ร้านฟูจิ อาหารญี่ปุ่นที่แสนจะไฮโซ -*- แค่ก้าวขาแรกเข้าไปก้อรู้เลยว่าจินไม่มีตังจ่ายแน่ๆๆๆๆ T-T คิดในใจอยู่เสมอว่า ตูต้องล้างจานแน่ๆๆๆแล้วล่ะ พอพี่กาต่ายสั่งอาหารเท่านั้นอ่ะ ไม่รู้ว่าต่อมอารัยมันกำเริม รับประทานไม่ลงเจ้าค่ะ เกิดอาการไม่อยากกิน แต่ก้อกินเพราะพี่กาต่ายจะได้ไม่เสียจัย ก๋วยเตี๋ยวหน้าปากซอยอาร่อยกว่าเยอะเลย ก่อนจะกินเราก้อได้การบ้านมาเรียบร้อย โหดจิงๆๆๆเลยคุนกาต่าย T-T กินเสดเราก้อไปเดินเล่นกัน ดูนู้นดูนี้ไปเรื่อยๆๆๆๆไร้สาระไปเรื่อยเปื่อย ส่วนมากจะดูอะไรที่เปนกาต่ายมากที่สุด (แล้วมันติวตรงไหนวะเนี้ย) แล้วจากนั้นก้อมาเล่นเกมจับผิดต่อ สนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกกก จากนั้นเดินเล่นอีกสักพัก แล้วก้อออกมาถ่ายรูปข้างนอก ตรงลานน้ำพุ ถ่ายรูปเสร็จ เราก้อกลับบ้าน โดยมาแยกกันที่ BTS งะ ดีนะที่กลับบ้านทันอ่ะ ไม่โดนแม่บ่นด้วย อยากไปเที่ยวอีกอ่ะ วันนี้สนุกมากเลย คงเปนเพราะว่าพี่กาต่ายชอบกาต่ายเหมือนจินมั่ง เลยสนุก คอเดียวกานก้องี้แหละ วะฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ กลับบ้านมาก้อออนเอ็มทิ้งไว้ รอพี่กาต่าย จากนั้นก้อทำงานบ้าน แล้วก้อมาคุยเอ็มกับพี่กาต่าย สักพัก จากนั้นก้ออาบน้ำ นอน (เออลืมบอกจินเอากาต่ายน้อยที่แลกกับพี่กาต่าย ห้อยไว้ที่กาเป๋าด้วแหละ)




สุดท้ายนี้ อยากจะตะโกนดังๆๆๆๆว่า วันนี้สนุกที่สุดเลยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย รักพ่อรักแม่(ขี้บ่น) รักน้องกาต่ายน้อยทุกตัว รักน้องรักที่สุด รักและคิดถึงน้องขาวน้องดำที่สุด รักน้องกาแฟด้วย ขอให้สุขีๆๆๆๆนะ รักเพื่อนๆๆๆๆๆๆกลุ่ม JeawJawClubทุกคน รักเพื่อนๆๆๆๆชาวSCCรุ่น 23 สาขาคอม ห้อง 10 – 11 -12 ทุกคน สุดท้ายจิงๆๆๆๆ รักพี่กาต่ายมากมาย