20 Dec,2008 (ภาค1)

Writer : Mr. Rabbit

หวัดดีจิน...คงต้องเล่าย้อนความถึงเมื่อวานนิดหน่อย....ก็อย่างที่จินรู้พี่ไปช่วยเพื่อนทำงานแล้วก็อยู่ค้างบ้านเพื่อนเลยเมื่อคืน....เมื่อวานนี้นู๋มี่มารับเราที่ซีคอนตอนประมาณหกโมงเย็นจากนั้นก็บึ่งรถไปที่ฟู้ดแลนเพื่อไปซื้อเสบียงมาตุนไว้...ด้วยว่ากระเพาะมันเรียกร้องเลยซื้อสเต็กปลากระพงกับข้วพัดกระเทียมใส่กล่องกะว่าจะไปนั่งกินที่บ้านฟู่ระหว่างช็อปบังเอิญไปเจอะบาคาดี้เข้าเห็นนู๋มี่บอกว่ารสนี้ๆอร่อยเลยจัดการจกมาด้วย..หุหุ..
ถึงบ้านฟู่ก็หกโมงปลายๆเพิ่งรู้ว่าบ้านมันเลี้ยงน้องหมาด้วย...น่ารักสาดดดดด...ชื่อลูกชิ้นน่าจับกินชะมัด- -* เจ้าลูกชิ้นแสนฉลาดก็เหมือนจะมีญาณวิเศษรู้ว่าเรามีของกิน...เดินเข้าบ้านปุ๊บโดดเข้าใส่ปั๊บ...หึหึ
จะแย่งข้าวเราเรอะ...ฝันไปเถอะเจ้าลูกชิ้นบอแล็กไม่ได้แอ่มหร๊อกกกก...ด้วยความเร็วเหนือเสียง...พี่คว้าห่อข้าวกระโดดตีลังกาสามตลบนอนหลบแบบแมททริค....แล้ววิ่งหลบเข้าบ้านไปอย่างปลอดภัย....555+
ถึงช่วงเวลาทำงาน....การทำโมเดลหมาป่าของพวกเราทำไปอย่างยากลำบากเนื่องจากไม่มีใครทำเป็น...ไม่รู้จะเริ่มต้นทำยังไงดี....จึงเกิดการโยนเหรียญเสี่ยงทายขึ้น...ว่าเราจะใช้โฟมทำโครงหรือใช้ลวดดี...ผลปรากฎออกมาว่า.... - -* ใช้มันทั้งสองอย่างเลย555+.....ด้วยความมั่วโครงของหมาป่าจึงเริ่มออกมาเป็นตัวเป็นตนแบบแปลกๆให้เห็น....

...........................................................................................................

# นอกเรื่องซักแปบ....ก่อนการทำโมเดลซักเล็กน้อย...ระหว่างที่เพื่อนทั้งสองกำลังปรึกษากันเรื่องโครงโมเดล
นี่คือบทสนทนาระหว่างการแอบหม่ำข้าวของ Mr.Rabbit และ เจ้าลูกชิ้นปิ้ง - -*

Mr.Rabbit: เหลือบตาไปมอง...- -

เจ้าลูกชิ้นปิ้ง: ทำตาใสปิ้งๆมองของในมือเราแบบตาไม่กระพิบ

Mr.Rabbit: มองอารายไม่เคยเห็นกาต่ายกินข้าวเรอะ- -**

เจ้าลูกชิ้นปิ้ง: .........

Mr.Rabbit: มองงี้หาเรื่องใช่ไหมห๊า!!

เจ้าลูกชิ้นปิ้ง: .........................

Mr.Rabbit: ไม่ให้กินหรอกมีไรม่ะไอ้ลูกชิ้นปิ้งงงงง!!แบร่ๆๆๆๆ

เจ้าลูกชิ้นปิ้ง: ..................โฮ่ง!!!!.....................

Mr.Rabbit: .............................หงะ......................ให้ก็ด้ายแค่นี้ไม่เห็นต้องเห่าเยยงะพี่ลูกชิ้น T__________T

....................................................................................................

ในที่สุดแล้วโมเดลก็สำเร็จไปมากกว่าครึ่ง....ด้วยฝีมือพี่เองงงงงงงคนเดียวววอ๊ากกกก....พวกมันสองตัวไม่ทำอะไรกันเลยนั่งปั้นดินน้ำมันเล่น แล้วใช้ให้พี่ทำอยู่คนเดียว T T โหดร้ายที่สุด....หลังจากทำเสร็จเราก็แอบมีมื้อดึกเป็นก๋วยเตี๋ยวราดหน้าซักเล็กน้อยเพื่อเติมพลัง.....ระหว่างนั่งหม่ำกันก็พูดเล่ากันถึงเรื่องความหลังสมัยที่เรียนด้วยกันตอนมอต้น.....ได้รับรู้แล้วว่าช่วงมอต้นเป็นเวลาที่สนุกที่สุดในชีวิต.....ไม่ว่าจะเป็นวางแผนวิ่งหนีเพื่อน......หาข้อแก้ตัวตอนหนีเรียน555+...........เล่นบาสแบบไร้กฎ........กิจกรรมต่างๆที่ทำด้วยกันมันฝังลึกลงหัวสมองไปแล้ว.......รักเพื่อนที่สุด....มันเป็นความจริง!